Водоземци

Првите наоди за водоземците на планината Баба, а со тоа и во НП Пелистер доаѓаат од Николовски (1960) за Зелената крастава жаба (Bufotes viridis). Подоцна, по дваесетина години, преку истражувања се наведуваат и Гаталинката (Нуlа arborea) u Езерската жаба (Pelophylax ridibuпdus), за во 2004 г. на списокот да бидат додадени: Жолтиот мукач (Bombiпa variegata) u Горската жаба (Rana dalmatiпa).

               

Првите систематски и наменски истражувања се објавени во 2006 година (Sidorovska et al. 2006), биле додадени Дождовникот (ЅаІаmandrа ѕаІаmаndrа), Mалиот мрморец (Lissotritoп vuІgaris), Mакедонскиот мрморец (Triturus mсеdоniсuѕ) u Kраставата жаба (Bufo bufo). Последните објавени батрахолошки податоци за Пелистер се објавени во 2015 и 2016, каде се евидентирани Македонскиот мрморец (Triturus maсеdоniсuѕ) u Горската жаба (Rаnа daІmatiпa). Алпскиот мрморец  (Ichthyosaura alpestris) е регистриран во Мало Езеро, 2013 година.

При компилирање на литераryрните податоци со теренските истражувања за водоземците на Пелистер, забележани се вкупно 12 видови водоземци и тоа:

Алпски мрморец – Ichthyosaura alpestris,

Обичен мрморец – Lissotriton vulgaris,

Македонски мрморец – Triturus macedonicus,

Дождовник – Salamandra salamandra,

               

Жолт мукач – Bombina variegata,

Голема крастава жаба – Вufo bufo,

Зелена крастава жаба – Bufotes viridis,

Гаталинка – Hуlа arborea,

Езерска жаба – Pelophylax ridibundus,

Горска жаба – Rana dаlmatina,

Поточна жаба – Rana graeca u

Планинска жаба – Rana temporaria.

               

Два вида на опашести водоземци: Mакедонскиот мрморец (Triturus macedonicus) u Mалиот мрморец (Lissotriton vulgaris) ce јавуваат  само со по еден податок утврден во планината, и тоа на самите граници од паркот, во акумулацијата Ротино.

Останатите водоземци, како краставата жаба, зелената крастава жаба, жолтиот мукач, гаталинката, езерската жаба и поточната жаба се широко хоризонтално и вертикално распространети низ Паркот.

               

Само горската жаба и дождовникот имаат ограничено вертикално распространување до 1700 мнв, бидејќи се тесно поврзани со шумскиот појас.

Исто така и планинската жаба има ограничена дистрибуција само во потоците и изворишните делови на реките на висина од 1400 до 2100 метри надморска висина.